Ciemna część Lasu

[Vercan]

Jedna z najbardziej ciemnych i gęstych części lasu.
Jest najbardziej mroczna. Nie jeden wilk boi się tu przyjść, ale czego ?
Może tego, że jego zmysły tu buzują.
Znajduje się tu najwięcej zwierząt.

[Vercan]

Krótko szedł by tu dojść. Zobaczył już drzewa, które wydawały się, że są czarne. Zwierzęta zaczęły uciekać w popłochu. Schowały się za krzakami i drzewami. Czekał na Ksenę.

[Ksena]

Weszła powoli kuląc się.
-Strasznie tutaj...tak troszkę, odrobinkę. -podeszłam do basiora.

[Vercan]

Wzruszył ramionami.
-Według mnie, jak w zwykłym, zacienionym lesie. - powiedział spokojnie.
Zaczął węszyć. Szukał jakąś sarnę, bądź dzika.

[Ksena]

Schyliła się i ruszyła za basiorem.
Zaczęła węszyć szukając czegoś do jedzenia.

[Vercan]

Po pewnym czasie, znalazł trop dzika.
-Samiec, czyli ostra sztuka. - powiedział z radością w głosie.
Szedł dalej. Zauważył w krzakach, wystające, białe, długie kły. To był na pewno dzik. Zaczął się skradać. Powolnym krokiem doszedł do rośliny, za którą kryła się zdobycz. Nadepnął na gałązkę, przez co spłoszył dzika. Stworzenie zaczęło uciekać, a Vercan rzucił się w pogoń za swą zdobyczą. Wymijał drzewa. Ksena, mogła go już stracić z pola widzenia. W końcu skoczył na plecy dzika. Wbił swe długie i ostre kły w jego kark. Zwierze, wywróciło się i padło martwe.

[Ksena]

-Gdzie jesteś?! -krzyknęła a po lesie rozeszło się echo. Rozejrzała się i w dziupli drzewa ujrzała duże, zółte oczy. Przyglądała się im stojąc jak zamurowana. W pewnym momencie sowa huknęła (czy coś takiego). Wystraszona zaczęła uciekać. Znalazła się na małej polanie. Rozejrzała się. Z każdej strony słyszała jakiś szmer, huk, po prostu dźwięk. Wystraszona zaczęła biec przed siebie.

[Vercan]

Złapał zwierzaka za kark i zaczął ciągnąć go, ku miejscu, gdzie zaczął polowanie. Usłyszał krzyk Kseny. Czy każda wadera musi być tak strachliwa ? No dobra, ale nie w tym rzecz. Gdy już był na miejscu, nie było jej. Pobiegła gdzieś. Poczuł zapach jej, jak i cieczki. Ten zapach go bardzo drażnił, ale musiał wytrzymać. Pobiegł za zapachem. Wpadł na polankę i zobaczył Ksenę, która biegła dalej.
-Aż taka strachliwa jesteś ? - powiedział głośno by go usłyszała.

[Ksena]

Zatrzymała się i odwróciła w stronę basiora.
-Przepraszam... -zrobiła minę zbitego psa.

[Vercan]

-Raczej nic się nie stało - powiedział. Rozejrzał się.
-Chodź, bo zjedzą mi moją zdobycz. - ruszył ku miejscu, gdzie zostawił dzika.

[Ksena]

-Zaczekaj.
Powiedziała cicho i popędziła za basiorem.

[Vercan]

Przystanął na chwilę, by wadera nadążyła.
Zaraz ruszył ponownie. Nie chciał by zjedzono mu kolację.

[Ksena]

Pobiegła za basiorem, aż dobiegła do niego. Była tuż obok niego. Szła dość szybko by dorównać kroku Varcanowi.

[Vercan]

Po dłuższym spacerku, zauważył już swoją zdobycz. Zaczęło się przy niej gromadzić trochę lisów. Grr, jak Varcan nienawidził lisów. Zaczął biec. Skoczył przy dziku, by odstraszyć "sępy". Lisy zaczęły syczeć. On nie był gorszy. Wystawił swe, długie, ostre kły i zaczął warczeć. Nędzne stworzenia zaczęły się cofać. Liczyło ich z 4. Miały więc przewagę liczebną, ale fizyczną raczej nie. Jeden skoczył na niego, ale zaraz spadł, ponieważ Varcan się schylił. Lisy zauważyły, że nie mają szans i się wycofały. Podszedł do swej zdobyczy i czekał na Ksenę.

[Ksena]

Podeszłam do basiora.
-Jesteś odważny.